De natuur geeft beelden en bevrijdende sensaties weg die het waard zijn om vaak te voelen. Het is iets essentieels om verbinding te maken, of beter gezegd, los te koppelen van het alledaagse lawaai van apparaten, drukte en voertuigen dat ons van zonsopgang tot zonsondergang vergezelt.
Een van die plaatsen die je naar een ander astraal vlak vervoert en je weghaalt van alle stress van de routine is heel dichtbij. De Marina Alta herbergt landschappen en afgelegen plekken om in te verdwalen, maar vandaag is de hoofdrolspeler er een in het bijzonder.
Les Vall de la Marina Alta krijgt via de krant voet aan de grond in de landelijke pers El País en een van zijn reisjournalisten, Paco Nadal. Behandeld door de communicator als een "fascinerende plek", belicht Nadal ze in een artikel over verborgen plekken in elke autonome gemeenschap en die een bezoek waard zijn.
De journalist kiest ze uit alle steden en plaatsen die de Valenciaanse Gemeenschap herbergt en prijst ze als een "verborgen juweel" dat niet zoveel aandacht krijgt als dat het wordt overschaduwd door de meest typische en drukke plaatsen.
Volgens zijn verhaal ontdekt Nadal "de drie valleien van de Marina Alta: Gallinera, Alcalà en Ebo" die zich scheiden van de kust, "waar jaren van ongecontroleerde ontwikkeling een muur van appartementen en chalets hebben achtergelaten." Zo omschrijft hij zijn reis van de kust naar het binnenland van de regio als een reis door de tijd, waarbij hij door een soort "tunnel" moet.
Een reis die de reiziger onderwerpt om zich te verdiepen in het meest typische historische landschap van Alicante, gekleed in "boomgaarden en azarbes, almunia's en sloten, witte dorpjes met koele steegjes, palmbossen en klokkentorens die opvallen op de lemen daken van de Moorse huizen ". Een definitie die de bezoeker goed kan illustreren die nog nooit de essentie van de regio in zijn longen heeft geademd.
Ontzettend bedankt. We zullen het persoonlijk moeten bekijken.