Sierra de Bernia: hoe te bezoeken, wat te zien en kenmerken Sierra de Bernia: hoe te bezoeken, wat te zien en kenmerken
LaMarinaAlta.com
Zoek
April 01 van 2024 - 08: 00

De Sierra de Bernia is één van de natuurschatten die de Marina Alta met zich meebrengt en die de grens markeert met de Marina Baixa. Het maakt deel uit van de reeks kust- en pre-kustbergketens, gelegen tussen de gemeenten Benissa, Xaló, Calp, Alcalalí, Tàrbena, Callosa d'en Sarrià en Altea, waarvan de volledige naam Sierras de Bèrnia y Ferrer is. Ze zijn een beschermde enclave die 2843 hectare beslaat, voornamelijk in de gebieden Benissa en Xaló.

Met de imposante Sierra de Bèrnia als hoofdrolspeler strekken deze bergen zich uit met een noordwest-zuidoostelijke oriëntatie en hoogtes van meer dan 1000 meter. Dit unieke ontwerp zorgt voor speciale bioklimatologische omstandigheden, met opmerkelijke verschillen tussen schaduwrijke en zonnige gebieden. Het fungeert als een overgang tussen de vochtige streken in het noorden en de drogere streken in het zuiden. Bovendien heeft menselijk ingrijpen door de geschiedenis heen bijgedragen aan een buitengewone landschaps- en habitatdiversiteit in dit beschermde gebied.

In 2001 werd het opgenomen in de Plaatsen van Communautair Belang (LIC) van de Valenciaanse Gemeenschap. Vervolgens heeft de hoge landschappelijke waarde van het complex het sinds 2006 de titel van Beschermd Landschap van de Valenciaanse Gemeenschap opgeleverd. Deze nomenclatuur is gekozen als de meest geschikte om de natuurlijke, culturele en landschappelijke waarden van de bergketen te beschermen.

Waar is

Vanaf de Marina Alta ligt de Serra de Bèrnia ten zuiden van Benissa en Xaló. Er zijn verschillende routes om het te bezoeken, maar de Las Marinas Management Unit benadrukt er twee in het bijzonder, hieronder gespecificeerd.

routes

Met een netwerk van goed gemarkeerde paden biedt de bergketen een verscheidenheid aan wandelingen voor alle niveaus, van ontspannende wandelingen tot uitdagende beklimmingen. Een van de meest opvallende routes is het pad dat van Pinos naar Callosa, Xaló en Altea la Vella gaat.

Als u het Altea la Vella-pad (PRV436) volgt, kunt u zich gemakkelijk onderdompelen in de schaduw van Bèrnia en Berdiola bewonderen, een van de best bewaarde berglandschappen in La Marina. Vanaf de Passet geniet je van een spectaculair panoramisch uitzicht op de Marina Baixa voordat je afdaalt richting Altea la Vella langs het Cova de la Serp-pad.

PR-CV7 Bernia

De PR-CV 7-route is de bekendste in de Serra de Bèrnia. De route is rond en essentieel om hem goed te leren kennen. Het sluit op twee punten aan op de weg Altea la Vella. Deze route voert je door het beroemde Forat, waar je het oude Fort de Bèrnia kunt verkennen en de grotschilderingen kunt ontdekken.

Om toegang te krijgen tot deze routes, gaat u vanuit het stadscentrum richting Alicante via de N-332 en neemt u de weg richting Xaló CV-750. Ga vervolgens verder richting de toegangsweg "Pinos-Bèrnia" CV-749 tot u Les Cases de Bèrnia bereikt, waar uw avontuur te voet begint.

  • Km: 8,65 km
  • Duur: 03 uur en 20 minuten.
  • Moeilijkheidsgraad: gemiddeld.
  • Geaccumuleerde hoogtewinst: +425 meter.

PR-CV 436 Pinos Hermitage - Font del Garroferet

De route van de Hermitage van Pinos naar de Font del Garroferet (PR-CV 436) is toegankelijk vanuit het stadscentrum van Pinos, Benissa, richting Alicante via de N-332 en neem vervolgens de omweg richting Xaló CV-750. Daarna is het noodzakelijk om de toegangsweg naar Pinos C-749 te volgen totdat je het pad vindt dat naar de Ermita de Pinos leidt.

  • Km: 12,50 km
  • Duur: 05 uur en 15 minuten.
  • Moeilijkheidsgraad: gemiddeld.
  • Geaccumuleerde hoogtewinst: +785 meter.

Aanbevelingen

  • Houd honden aangelijnd.
  • Volg de paden.
  • Respecteer de fauna.
  • Breng water.
  • Respecteer de flora.
  • Ga in gezelschap.

verbodsbepalingen

  • Vuur maken.
  • Kamperen.
  • Motorvoertuigen.
  • Zwerfvuil.

Punten van belang

Naast zijn beruchte natuurlijke waarde is de Serra de Bèrnia y Ferrer een andere getuige van de lange geschiedenis van de Marina Alta. Daarin wordt de menselijke aanwezigheid tussen de vele plaatsen bevestigd met grotschilderingen, terrassen voor landbouw of veeteelt, of met gebouwen van groot belang. Hieronder staan ​​de hoogtepunten van de bergketen:

Het forat

Het forat van Bèrnia is waarschijnlijk de grote toeristische trekpleister van het gebergte. Het is een indrukwekkende natuurlijke doorgang uitgehouwen in de rots die zich ongeveer 21 meter uitstrekt. Deze tunnel, ook bekend als "de Comptador de les Cabres", stelt u in staat de majestueuze Sierra de Bèrnia over te steken. Het geologische wonder doorkruist de top van de bergketen, verbindt de twee hellingen en vergemakkelijkt de toegang ertussen.

Sinds onheuglijke tijden is het Forat de Bèrnia een belangrijk pad geweest dat werd gebruikt door de herders van het gebied en dat een strategische doorgang door de berg bood. Deze iconische tunnel is niet alleen een natuurwonder, maar ook een historisch getuigenis van de verbinding tussen de twee regio's die hij scheidt.

Bernia-fort

Een andere van de meest prominente plekken in het beschermde landschap van Benissa en Xaló is het Fort de Bèrnia. Het werd gebouwd in 1562, aan de zuidkant en op een indrukwekkende 800 meter boven zeeniveau, in het deel van Callosa d'en Sarrià. Het doel was om de kust en het binnenland te beschermen tegen mogelijke opstanden van de Morisco's, die eerder hun toevlucht hadden gezocht in deze bergen om aan religieuze vervolging te ontsnappen.

De angst voor invallen door Ottomaanse kapers was ook de aanleiding voor de bouw ervan, waardoor de christelijke bevolking een strategisch toevluchtsoord werd geboden in geval van nood. Om deze reden vertrouwde Filips II de taak toe aan de beroemde Italiaanse architect Juan Bautista Antonelli, wat resulteerde in het imposante bouwwerk dat bekend staat als het Bèrnia Fort.

Het is een rechthoekig fort, met een centrale patio en kamers verdeeld over twee aangrenzende verdiepingen. Bovendien huisvestte het een kapel voor de geestelijke behoeften van de bewoners. De verdedigingswerken werden versterkt door driehoekige bastions op elk van de vier hoeken, terwijl een gracht de hele omtrek omringde en extra bescherming bood tegen mogelijke indringers.

Het leven van Fort de Bèrnia was echter van korte duur. Na de verdrijving van de Moren gaf Filips III in 1612 opdracht tot de sloop ervan. Tegenwoordig zijn de overblijfselen van dit imposante fort nog steeds aanwezig. Daarom heeft de gemeenteraad van Callosa d'En Sarrià een aanbesteding uitgeschreven voor de noodzakelijke acties om de structuur te consolideren en te herstellen.

Schilderijen

Aan de voet van de imposante bergkammen die het landschap van Bèrnia bepalen, gelegen op ongeveer 850 meter boven de zeespiegel, ligt de site Peña de l'Ermita del Vicari. Hier bevindt zich een schuilplaats van ongeveer 15 meter lang, versierd met grotschilderingen. Deze werken behoren tot de schematische rotstekeningen en dateren uit het Neolithicum en bieden een uniek venster op het verleden van de mensheid in deze regio.

Niet ver daar vandaan, in de schaduw van de Sierra del Ferrer, ligt de Cova de ses Lletres, een andere archeologische schat die getuigt van neolithische voorouders. Het is mogelijk om anderen te vinden in de buurt van Pinos, in de gemeente Benissa, binnen het beschermde landschap van Bèrnia.

Terrassen, huizen en fonteinen van Bèrnia

Door het hele berglandschap heen zijn verschillende terrassen te zien, tastbare getuigenissen van het werk van de Moren, die hun hoogtepunt bereikten in de 18e eeuw. Deze terrassen strekken zich uit langs de hellingen en zijn het resultaat van menselijk vernuft om zelfs het steilste terrein te benutten. De meesten van hen waren toegewijd aan de teelt van wijngaarden totdat de gevreesde phylloxera hen dwong ze te verlaten.

Het is ook gebruikelijk om de ruïnes van oude kraaltjes, landelijke huizen en schuilplaatsen voor vee te vinden, evenals talrijke fonteinen die een cruciale rol speelden in de ontwikkeling van de oude bewoners. Ten slotte is het mogelijk om de sneeuwkoelkast bovenaan de schaduw te bezoeken, waarschijnlijk gebouwd in de 18e eeuw.

Kenmerken en natuurlijke omgeving

De Sierra de Bèrnia y Ferrer valt op door zijn ecologische diversiteit en de nabijheid van de zee. Deze bergen bieden een unieke omgeving waar een breed scala aan habitats en buitengewone biodiversiteit samenkomen, waaronder talrijke endemische soorten die van deze plek hun thuis maken.

Het herbergt een verscheidenheid aan ecosystemen, variërend van de hoogste toppen tot diepe valleien, waardoor een gevarieerde en fascinerende morfologische omgeving ontstaat. Het is geen verrassing dat deze bergen vanwege hun uitzonderlijke waarde worden erkend en beschermd. In 2001 heeft de Consell het gebied opgenomen onder de plaatsen van communautair belang (GCB) van de Valenciaanse Gemeenschap, in overeenstemming met Richtlijn 92/43/EEG van de Raad van de Europese Unie voor het behoud van natuurlijke habitats, fauna en wilde flora.

Habitats

De Sierra de Bèrnia y Ferrer biedt een fascinerend mozaïek van habitats en rijke biodiversiteit. De kenmerkende geomorfologie, met steile hellingen en rotsachtige toppen, maakt het een van de meest imposante bergen. Bovendien zorgt de nabijheid van de zee en de oriëntatie ervoor dat het een zonnige kant en een schaduwkant heeft.

Het vormt een biogeografische grens tussen semi-aride en droge sub-vochtige ecosystemen. Deze geografische uniciteit vertaalt zich in een buitengewone verscheidenheid aan flora en fauna.

Tot de opmerkelijke habitats behoren de kalkhoudende rotsachtige hellingen, waar endemische soorten voorkomen, zoals Chaenorhinum crassifolium subsp. Crassifolium en Biscutella montana, Saxifraga corsica subsp. Cossoniana, onder anderen. Xerofytische mediterrane graslanden herbergen soorten die zijn aangepast aan droge klimaten, zoals Leucanthemum gracilicaule. De aanwezigheid van micro-florareservaten weerspiegelt het unieke karakter van deze habitats. Deze flora wordt weerspiegeld in de vier bestaande micro-florareservaten.

Aan de andere kant is het mogelijk om de volgende habitats te vinden:

  • Thermo-mediterrane en pre-steppische struikgewas: ze passen zich aan aan droge klimaten met een sterk watertekort en fungeren als vervangingsfase voor grotere plantformaties. In dit leefgebied komen soorten voor als Pistacia lentiscus, Chamaerops humilis en Euphorbia dendroides.
  • Karstkalkweiden: Dit zijn prioritaire habitats gevormd door open en xerothermofiele pionierskoloniserende gemeenschappen, die slecht ontwikkelde kalkrijke steenachtige bodems koloniseren. Ze worden gedomineerd door kleine planten, voornamelijk uit de familie Crassulaceae, zoals Sedum sp.
  • Substappische gebieden met grassen en eenjarige planten: het zijn xerische weilanden, min of meer open, bestaande uit verschillende grassen en kleine eenjarige planten die zijn aangepast aan een droge omgeving.
  • Westelijke Middellandse Zee en thermofiele aardverschuivingen: het zijn ophopingen van stenen die typisch zijn voor berghellingen met verspreide vegetatie die wortel schiet tussen de rotsfragmenten. In dit leefgebied worden bijvoorbeeld endemische soorten zoals Scrophularia tanacetifolia of Conopodium thalictrifolium aangetroffen.
  • Thermofiele essen: verspreide exemplaren van Fraxinus ornus worden gevonden, vaak vergezeld van individuen van Acer opalus subsp. Granatense en Ameliancher ovalis. Ze hebben de neiging zich te ontwikkelen in microklimatisch vochtige omgevingen, zoals schaduwrijke gebieden, valleibodems, uitlopers of kalkrijke kliffen.
  • Thermo-mediterrane oevergalerijen en struikgewas: dit zijn struikachtige formaties van mediterrane boulevards en oevers die worden gedomineerd door oleander (Nerium oleander).
  • Bossen van Quercus ilex en Quercus rotundifolia: dit zijn mediterrane sclerofiele bossen, gedomineerd door steeneiken, die verspreid voorkomen op de middelhoge en hoge niveaus van het Bèrnia-gebergte.
  • Mediterrane bossen van Taxus baccata: deze boomformaties worden gedomineerd door taxus en zijn meestal ondergeschikt aan andere bossoorten of gedegradeerd tot topografisch favoriete omgevingen. De bevolking in het Bèrnia-gebergte is momenteel het onderwerp van bevolkingsherstel- en versterkingsprogramma's.

Vegetatie

De Sierra de Bèrnia i Ferrer is een botanische schat met een grote bloemendiversiteit en unieke soorten. De strategische noordwest-zuidoostelijke oriëntatie, de indrukwekkende geomorfologie en de grote hoogte maken het tot een natuurlijk toevluchtsoord met een grote verscheidenheid aan plantengemeenschappen en habitats.

De eigenaardige geografische indeling van de Sierra de Bèrnia i Ferrer fungeert als een natuurlijke barrière die de vochtigheid vanuit het noorden kanaliseert, waardoor onderscheidende microklimaten ontstaan ​​op de schaduwrijke en zonnige hellingen. Dit fenomeen, dat gepaard gaat met de nabijheid van de zee en de overvloed aan kalksteenbodems, draagt ​​bij tot de verdere verrijking van het landschap en de ecologische diversiteit.

Op de schaduwrijke hellingen, beschut tegen de zon, liggen de vier micro-florareservaten, waaronder het Forat de Bèrnia, Cases del Cantal, Arc de Bèrnia en Ombria de Bèrnia. Hier maken de graslanden plaats voor de aanwezigheid van bolvormige soorten, eenjarige planten en taxussoorten, enkele van de meest zuidelijke van het Valenciaanse grondgebied. Bovendien zijn relictsoorten zoals de koningskroon en talrijke Valenciaanse, Ibero-Levantijnse en Ibero-Noord-Afrikaanse endemismen met elkaar verweven in een botanisch tapijt van onvergelijkbare schoonheid.

Aan de andere kant, op de zonnige hellingen, blootgesteld aan de zon en droogte, komt het mediterrane maquis tevoorschijn, waar soorten als palmetto, rozemarijn, mastiek, kermeseik en heide in harmonie gedijen. Op hogere niveaus strekt zich een bosgebied van Aleppo-dennen uit, terwijl in de rotsachtige gebieden geïsoleerde exemplaren van eiken- en rotssoorten van uitzonderlijke waarde te zien zijn.

Het is essentieel om de historische relatie tussen de vegetatie van de Sierra de Bèrnia en de mens te begrijpen. Door de eeuwen heen heeft menselijk ingrijpen zijn sporen nagelaten, van intensieve bosexploitatie tot het kappen van gewassen. Hoewel deze activiteiten vandaag de dag zijn afgenomen, herinneren de overblijfselen van teeltterrassen en oude droge stenen terrassen ons aan het agrarische verleden van het gebied.

Fauna

De bergketen is ook een natuurreservaat met een uitzonderlijke biodiversiteit. Deze natuurlijke schat is een punt van belang voor de LIC-gemeenschap, dankzij zijn ecologische en geomorfologische rijkdom.

Wat Bèrnia tot een toevluchtsoord voor een grote verscheidenheid aan soorten maakt, is de unieke combinatie van de nabijheid van de zee, de diversiteit aan habitats en microklimaten, samen met de imposante hoogte van meer dan 1100 meter en de abrupte orografie, waardoor de Serra de Bèrnia in een magneet voor dieren in het wild.

De Serra de Bèrnia maakt deel uit van het speciale beschermingsgebied voor vogels SPA Muntanyes de la Marina. Het rijke vogelleven van de bergen kan in verschillende opmerkelijke groepen worden ingedeeld:

  • Bosvogels: onder de aanwezige soorten bevinden zich onder meer het roodborstje, de koolmees, de kapucijnermees, de vink, de boomkruiper, de koolmees, de papialbo tjiftjaf en de groene kanarie.
  • Vogels van mediterrane struikvegetatie: deze categorie omvat kleine zangvogels, zoals verschillende soorten grasmussen (capitodo, zwartkop, langstaart, enz.), de steenchat, de zwarte roodstaart, de distelvink, de gewone patrijs, verschillende soorten onder meer lijsters, tapuit, soteño- en montesinogors, kneu.
  • Rotsvogels: deze vogels leven op rotsen, kliffen, rotspartijen of kliffen. Uitgelichte soorten zijn tapuit, solitaire rotslijster, rotszwaluw en alpenaccentor in de winter. In de zomer kun je de koninklijke gierzwaluw, de bleke gierzwaluw, de gewone zwaluw en de huiszwaluw zien.
  • Roofvogels: het is de thuisbasis van indrukwekkende roofvogels zoals de havikarend, de slechtvalk, de torenvalk en in de zomermaanden de Europese kortteen. Ook hoor je nachtelijke roofvogels zoals de bosuil en de uil.
  • Andere opmerkelijke vogels: Soorten die in de bergen te vinden zijn, zijn onder meer kraaien, het Euraziatische winterkoninkje, het Palearctische winterkoninkje, de Lugano-putter, de hop en de houtduif. Bovendien kunnen tijdens migratie- of verspreidingsperioden enkele zeldzaamheden worden waargenomen.

Maar de natuur in het beschermde landschap beperkt zich niet tot vogels. Zoogdieren als wilde zwijnen, rode vos, eekhoorn, das, genet, egel en marter vinden hier een veilig thuis. En op sterrennachten geeft een symfonie van vleermuizen een magisch tintje aan de sfeer. De lente- en zomermaanden zijn getuige van de drukte van de gemeenschap van bestuivende insecten en reptielen, die leven geven aan de velden en bossen van de bergen.

Geologie

De Sierra de Bèrnia y Ferrer maakt deel uit van het Betic-systeem en specifiek van de pre-Betische sector in de noordelijke regio van Alicante. Deze majestueuze mariene kalksteenbergen ontstonden miljoenen jaren geleden als gevolg van de botsing van de Afrikaanse en Euraziatische platen tijdens de Alpine Orogeny en werden gevormd uit sedimenten die waren afgezet in de oude Tethyszee en ontstonden ongeveer 15 miljoen jaar geleden.

De Serra de Bèrnia wordt gekenmerkt doordat het een anticline is met een Oligoceen-Aquitaanse basis die een Krijt-Eoceen uitgegleden structuur ondersteunt. Naar het westen toe versmelt deze anticline met de Sierra del Ferrer. Aan de andere kant, ten oosten van Bèrnia, bestaat er nog een anticline de Solana en de Lloma Larga.

Deze structurele eenheden vertonen hoofdzakelijk twee soorten materialen: mergel aan de voet van de anticlinalen en kalksteen uit verschillende leeftijden aan de toppen. Deze sedimentaire kalkhoudende gesteenten zijn van organische oorsprong, gevormd door de opeenhoping van overblijfselen van de schelpen van zeedieren.

Het kalkhoudende reliëf van het gebied is onderhevig aan verschillende erosieve stoffen, zoals water, ijs en wind. Deze agenten hebben de bergen gebeeldhouwd en karstformaties zoals grotten en puinhellingen gecreëerd. Karstificatie, een fundamenteel proces bij het modelleren van Bèrnia, vindt plaats wanneer water reageert met kalksteen, het oplost en ondergrondse galerijen, grotten en lavastromen vormt.

Bovendien veroorzaken zware regenval, vooral tijdens de herfst, hevige stromen die materialen vervoeren, waardoor ophopingen ontstaan ​​en het land erodeert. Het beschermde landschap van de Sierras de Bèrnia i Ferrer ligt in een van de meest hevige gebieden van het Iberisch schiereiland, wat aanleiding geeft tot indrukwekkende watervallen en opmerkelijke erosieprocessen.

Vegetatie speelt ook een belangrijke rol bij het vormgeven van het landschap, waarbij bepaalde soorten in de spleten van rotsen groeien en bijdragen aan de desintegratie ervan.

Imágenes

Laat een reactie achter

    5.430
    1.669