In de nacht van dinsdag op woensdag kreeg het hoofdkwartier van de PSOE in Calp een reeks graffiti op de voorramen van de gevel waarop stond "verrader", "dief" en "aftreden". De groep ontdekte wat er gebeurde in de middag van 31 augustus toen ze naar een vergadering gingen.
Zoals de groep uitlegt, waren de bewoners van het hoofdkwartier, dat zich in de centrale Calle Mayor de Calp bevindt, de eersten die verontwaardigd waren over wat er gebeurde. "In plaats van te rekenen op de onmiddellijke deelname van de gemeentelijke schoonmaakdiensten, zoals destijds gebeurde met de graffiti op het hoofdkantoor van de PP (regeringspartij), had de PSOE de hulp van de buurt om alle graffiti te verwijderen die de doorgang misvormde kenmerkend voor de oude stad", verzekert het bedrijf.
De socialisten veroordelen dus dit soort agressie, naast elke "vandaalaanval die tot doel heeft groepen te intimideren of vijandigheid te wekken. De vrijheid van meningsuiting heeft zijn kanalen, en deze zijn er niet." Volgens Guillermo Sendra, de nieuwe secretaris-generaal van de Calpine Socialistische Partij: «Waarden moeten ideologieën altijd voorgaan. Respect voor politieke partijen is respect voor de democratie zelf, wie het niet eens is met een partij zal dat in de peilingen krachtiger kunnen uiten dan op de muren. Ten slotte heeft Sendra aan de kaak gesteld: "Deze gedragingen hebben geen plaats in onze gemeente of in het samenlevingsmodel dat we willen."
Hij veterde zijn laarzen, keek naar zijn metgezellen, eerst om vijf uur, keek naar zijn haar, zijn gelaatstrekken, zijn houding, hij ging door naar acht, toen naar drie. Ze glimlachten allemaal, zeker van triomf. Hij keek naar de muur, geplakt met tape, was een afbeelding van Christus gekruisigd. dollar naar peso Hij keek naar de band, het was papier, hij wilde zich niet op de Christus concentreren. Eindelijk keek ze hem aan. Hij haalde diep adem, terwijl hij de adem uitblies waar hij om vroeg. Ik vraag je om me te helpen. Ik wil normaal zijn. Ik beloof je, om een ziekenhuis te maken waar je het mij vraagt, ik wil normaal zijn. Speel als ze allemaal. Hij begon naar de tunnel te lopen, alles bekijkend, zijn collega's, assistenten, technici. Alles ging goed, ik had het bijna, ik weet het, ik had het onder controle. De voetstappen echoden en het geschreeuw van de mensen nam toe. Iets hield hem tegen, hij dwong zichzelf kalm te blijven. Hij keek naar de punten van zijn laarzen, hij kon niet terug, de trap verscheen, hij bereikte het midden van het veld, hij wilde zijn hoofd niet opheffen.