Pere Vicalet is er duidelijk over. Het volgt de mode niet. Ook maakt hij geen muziek voor alle doelgroepen. "Dat zou me ertoe brengen om kunst te maken taart”. En niets van dat alles. Hij geeft de voorkeur aan risico. "Kunst moet naast de afgrond staan, je kunt vallen of niet, maar op dat moment denk en groei je."
Op slechts 29-jarige leeftijd slaagde hij erin de jongste directeur te worden van de Young Symphonic Band van de Federatie van Muziekverenigingen van de Valenciaanse Gemeenschap. Daarnaast is hij hoogleraar. Oppositie die ik erin slaag om ook de jongste in de Valenciaanse Gemeenschap te zijn om het te bereiken. Hij heeft de Young Talent Award van de Valenciaanse Gemeenschap gewonnen en dus maakt een lange lijst van prestaties hem tot een van de jonge Spaanse beloften op technologisch-muzikaal gebied.
We praatten met hem bij een van de haltes naar zijn geboorteplaats, Gata de Gorgos. Nu is zijn "basis van operaties" in Valencia, hoewel het zeldzaam is in het weekend dat hij niet in een of andere stad regisseert.
Vicalet is geen muzikant. Is veel meer. Hij is een multidisciplinair kunstenaar die zijn kunst perfect combineert drie facetten: regie, compositie en digitale kunstenaar. Daarom is de groei en publieke erkenning ongeëvenaard.
Maar hoe is Vicalet begonnen? Het komt bij me op dat zoveel passie voor muziek uit de familie moet komen, maar ik heb het mis. “In mijn huis zijn geen muzikanten. Als je klein bent teken je voor verschillende dingen in en uiteindelijk beslis je. Ik heb de muziek bepaald ”. Hij was er duidelijk over maar willen is niet altijd genoeg, je moet ook talent hebben en dat had hij. Hij ging een jaar eerder dan normaal naar het Conservatorium. Denia. “Dat betekende voor mij al een verandering, want toen ik 12 was moest ik naar school in Dénia en nam ik elke dag de trein om te gaan studeren.”
Maar het conservatorium was niet de enige muzikale toets van die puber Pere. Er was een ander soort muziek. De elektronische. die van Cat maakte gebruik van de tijd die ze haar lieten uitgaan om te feesten om te dj'en in de bars en pubs van het moment in haar stad. "Ik speelde twee platen, controleerde de lichten... Voor mij was dat een wereld apart", vertelt hij.
Hoewel er, zoals in elk ander beroep of elke levensfase, stops zijn. En Gata's muzikant had er een nodig. Hij voltooide het conservatorium en verliet de muziek om Technische Bedrijfskunde te studeren. Dat impasse Het diende hem om lucht en kracht op te vangen. “Het eerste jaar van mijn studie was voor mij duidelijk dat hij het aan mij wilde overlaten. Ik heb het gedaan en ben compositie- en muziekonderwijs gaan studeren”.
DJ ging nog even door. Hij was DJ van de Terra in Ondara en maakte het radioprogramma Huisvervorming met Simon Mas op Activa FM. Met hem toerde hij door alle steden in de omgeving.
Toen kwam de Erasmus naar Boedapest, een reis waarin hij zich verdiept in Electroacoustic Composition of, wat hetzelfde is, componeren via een luidspreker.
Een concert waarbij de artiest spreker is? Ik vraag hem. "Precies. Daar zijn de geluidsmogelijkheden talrijk”. Hij legt het met passie uit, hij maakt wat hij doet bijna makkelijk voor mij maar je moet er talent voor hebben en Pere heeft het.
Talent om de software te maken Alle in een, die muziek, licht en video coördineert met behulp van sensoren in een nachtclub. Of een andere, Instorten, een muziekwerk dat een computerprogramma is dat alledaagse geluiden uitzendt. "Afhankelijk van het tijdstip, de dag en het moment waarop je het opent, klinkt het op de een of andere manier."
En vindingrijkheid, om van de Wii- of XBOX-afstandsbediening een sensor te maken dat, na het herprogrammeren, het geluid maakt dat hij wil. "Ik ging dj'en in de disco's, ik zou de afstandsbediening op de computer aansluiten en de opnames maken. Daar begon ik de twee werelden, akoestiek en elektronica, te mixen."
Pere Vicalet is een kunstenaar van het heden, maar ook van de toekomst. Het is altijd een stap voor. Het creëert synergieën tussen klassiek en heden, combineert geluid, video en licht en bereikt verrassende resultaten voor de meest deskundige, terwijl het de nieuwsgierigheid van het grote publiek wekt.
Zoals ik zei, is Professor of Performing Arts in de specialiteit van Musical Technology door het Superior Conservatory of Music van Valencia. Daar is hij nu hoogleraar Sonologie.
“Er waren al 30 jaar geen competitieve examens. Ik heb gesolliciteerd en goedgekeurd. De nieuwsgierigheid die ik altijd heb gehad heeft me enorm geholpen. Zeven jaar eerder ging ik als luisteraar naar Jazz Harmony-lessen, lessen muzikale perceptie tussen gespecialiseerde cursussen en dat alles opgeteld”.
Nu combineert hij het lesgeven met zijn drie facetten (regie, compositie en muzikaal artiest). "Maar welke heb je liever?" En alsof het zijn drie dochters zijn, kan hij niet kiezen. Uiteraard wordt er elke keer op één gefocust omdat "alle drie tegelijk niet werken". "Ik ga niet rechtdoor, ik ga in een spiraal en daardoor heb ik een veel bredere visie."
Hunne is het risico. Dat is me duidelijk. Je werkt in een moeilijke sector. In feite slagen maar heel weinig mensen erin om er alleen van te leven. De stijl van muziek die hij maakt is ook niet makkelijk, iets totaal anders en minder bekend. Maar ondanks dit, Op 34-jarige leeftijd heeft hij al prestaties bereikt die velen nooit bereiken.
Hoewel voor hem "talent in management bereikt 80 jaar"Dus als we naar hem luisteren, is dit gewoon het principe van Vicalet.
